Schimmelvoeten dus. Geen officiële term, maar wel één waarbij we allemaal weten waar we het over hebben. Een schimmel op je voeten kan namelijk op verschillende plekken zitten: aan je voetzolen, tussen je tenen of op je teennagels. Heb je het op je huid, dan hebben veel mensen het over zwemmerseczeem.

Wat is zwemmerseczeem?

Om te beginnen help ik een misverstand de wereld uit: zwemmerseczeem is eigenlijk helemaal geen eczeem – maar een schimmelinfectie. Dat er zo vaak verwarring hierover is, is niet heel vreemd. Want zwemmerseczeem kan best op eczeem lijken, en als je vaak zwemt en doucht heb je er wel meer kans op.

Zwemmerseczeem is een vorm van voetschimmel die vaak voorkomt tussen de vierde en vijfde teen, tussen je twee kleinste teentjes dus. Als je goed kijkt, zie je dat deze teentjes behoorlijk dicht tegen elkaar aangepakt zitten en minder natuurlijke ventilatie krijgen. Een warme broeierige en vochtige omgeving dus. Dát is precies wat de schimmel lekker vindt. En het is dan ook precies de reden dat schimmels vaak aan de voeten voorkomen.

Voetschimmel komt erg vaak voor. Een op de tien Nederlanders heeft er last van. Transpirerende voeten en slecht ventilerende sokken en schoenen zijn vaak de reden. En daar komt bij dat voetschimmel besmettelijk is; de huidschilfers bevatten de schimmels. Als deze schilfers loslaten en op de douchevloer of in openbare ruimte van bijvoorbeeld een zwembad of kleedkamer komen, kan iemand anders een schimmelinfectie oplopen. Maar, gelukkig krijgt niet iedereen die in een schimmel loopt meteen een voetschimmel; je moet er ook een beetje gevoelig voor zijn.

Wat je in ieder geval altijd moet doen na het zwemmen of douchen, is goed tussen je tenen afdrogen, zodat schimmels minder kans krijgen!

Zo herken je voetschimmel of zwemmerseczeem

Voetschimmel of zwemmerseczeem tussen de tenen herken je aan kloofjes en grijs-witte schilfertjes. Soms kan de huid hier jeuken. Zwemmerseczeem aan de voetzolen herken je aan een schilferende, rode huid. Soms zie je ook blaasjes of puistjes.

Heb je wratten op je voeten? Die worden niet veroorzaakt door een schimmel, maar door een virus.

Ook op je nagels – teennagels in dit geval – kan een schimmel voorkomen. We spreken dan van schimmelnagels. Schimmelnagels komen vooral voor bij oudere mensen. Ook mensen met minder weerstand en patiënten met suikerziekte zijn gevoeliger voor schimmels.

Een schimmelnagel is dikker en brokkelig. Een ander woord voor zo’n verdikte brokkelige nagel is kalknagel. Meestal wordt deze veroorzaakt door een schimmelinfectie. Natuurlijk zijn er ook andere oorzaken voor een verdikte nagel, zoals de huidziekte psoriasis, maar ook ouderdom of een slechte doorbloeding. Maar in de meeste gevallen is een schimmelinfectie de oorzaak. Er zijn verschillende soorten ‘schimmelgroepen’ die nagelschimmels kunnen veroorzaken. En net als zwemmerseczeem, zijn kalknagels besmettelijk.

Zo herken je schimmelnagels

Schimmelnagels beginnen meestal bij de grote teennagels. De kleur verandert een beetje wit-geel of bruinachtig. Later wordt de nagel dikker, brokkelig en kan deze zelfs gedeeltelijk loslaten.

Een schimmelinfectie van de huid, bijvoorbeeld tussen de tenen of op de voetzool, kun je behandelen met een zalf tegen voetschimmel: zogenaamde antischimmelcrèmes. Deze zijn verkrijgbaar bij de drogist, huisarts of via de dermatoloog.

Een schimmelnagel is wat lastiger te behandelen; helaas helpen crèmes of andere lokale middelen meestal niet bij schimmelnagels. En vanzelf gaan ze ook bijna nooit weg. De enige manier is medicijnen via de huisarts of dermatoloog. Deze moet je minimaal drie maanden slikken.

Heb je een beginnende schimmelnagel, dan kan een crème of andere lokale behandeling soms nog wél succesvol zijn.

Kalknagel bij kind

Denk je dat je baby of kind een kalknagel heeft, bezoek dan je huisarts voor advies.