Krentenbaard of kinderzeer is een infectieziekte die bij kinderen veel voorkomt. De medische naam is impetigo. De veroorzaker? Een bacterie: meestal de Staphylococcus Aureus en in sommige gevallen de Streptococcus Pyogenes.

Krentenbaard besmettelijk

Krentenbaard is enorm besmettelijk. Het is zelfs de meest voorkomende bacteriële infectie van de huid op kinderleeftijd. Zodra de blaasjes zijn ingedroogd of twee dagen na het starten met antibiotica, is je kindje niet meer besmettelijk.

De verspreiding van de krentenbaardbacterie gaat via niezen of hoesten, of door direct contact. Maar ook via speelgoed, handdoeken en kleding. Probleem is dat iemand deze bacterie bij zich kan dragen zonder zelf ziek te zijn. Je hebt dus niet door dat je besmettelijk bent.

Hoe begint krentenbaard

Ongeveer drie dagen (maar dit kan ook veel langer duren!) na de besmetting door de bacterie, ontstaan er huidafwijkingen. Er ontstaan wondjes die niet pijnlijk zijn, maar moeilijk genezen. Ze zitten vaak rondom de neus en mond, maar kunnen ook elders op het lichaam ontstaan. De wondjes hebben vaak honinggele, soms bloederige korstjes.

Littekens

Omdat deze infectie alleen op de oppervlakte van de huid zit, houd je er geen littekens aan over. Zelfs als er blaren zijn ontstaan, genezen de plekjes helemaal. Wel kan er nog een lange tijd een roze of rode plek achterblijven. Bij mensen met een huid met veel pigment kan er tijdelijk een lichte of juist donkere plek te zien zijn.

Krentenbaard en zwanger

Ben je zwanger en heeft je kind of iemand in je omgeving krentenbaard? Dan hoef je je meestal geen zorgen te maken. De infectieziekte is niet gevaarlijk voor je baby. Ook voor de zwangere zelf vormt kinderzeer meestal geen probleem. Dit is wel een beetje afhankelijk van de veroorzakende bacterie. Dus ben je zwanger en heb je symptomen die bij krentenbaard passen? Neem dan contact op met je huisarts.

Krentenbaard herkennen kan lastig zijn. Het kan er namelijk heel verschillend uitzien. De ene keer is er sprake van bloederige korstjes, de andere keer van honinggele korstjes. Ook kunnen er blaren ontstaan.

Bij ‘klassieke’ krentenbaard zijn er wondjes met honinggele korstjes in het gezicht: rond de neus en de mond. Vandaar dus de naam. Staar je niet blind op die ‘baard’: de plekjes kunnen over het hele lichaam zitten.

Ook bestaat er krentenbaard met blaarvorming. De blaren zijn zo kwetsbaar dat ze meteen kapotgaan. Meestal zie je dus geen blaren, maar oppervlakkige schaafwondjes.

Krentenbaard gaat na één tot drie weken vanzelf over. Om dit proces te bespoedigen, is het handig antibioticacrème te gebruiken. Deze crème is op doktersrecept verkrijgbaar.

Wanneer zo’n antibioticacrème onvoldoende effect heeft, of wanneer er heel veel plekken zijn, worden er antibioticapillen of een antibioticadrank voorgeschreven. Wanneer de bacteriële infectieziekte met blaarvorming gepaard gaat, is het verstandig naar de huisarts te gaan voor behandeling met antibioticacrème.

Altijd even met je kind naar de huisarts

Denk je dat je kind krentenbaard heeft? Ga altijd langs de huisarts. Bij kleine kinderen kan een krentenbaardinfectie namelijk overgaan in het zogenaamde Staphylococcen Scalded Skin Syndrome (SSSS). Dit is een zeer uitgebreide vorm  met blaarvorming en loslating van de bovenste laag van de huid.